แต่ปุ่มหนามของฉัน ยังคงทิ่มแทงเธอ
เพราะความกลัว ที่จะไม่มีสิ่งใดป้องกัน
เมื่อถึงเวลา ที่ฉันนั้นรักเธอมากกว่า
และยอมหักมันออกทั้งหมด
หวังว่าเธอยังคงอยู่ โดยไม่เจ็บหนักไปเสียก่อน
แต่ยากนัก ที่รัก...
ชั่วชีวิตนี้ ฉันก็ยังไม่เคยทำเช่นนั้น เพื่อใคร
บอกได้เพียงว่า ยากนัก
(พลอยพยัพ)