ม้าเหล็กครวญ ๑


นอกระเบียงชั้นสอง
ลมทะเล แห่งวสันตฤดู เฉือดเฉือน รุนแรง
ภาระ ยังหนักอึ้ง , ภูผา ยังสูงชัน
เรี่ยวแรง เหนื่อยอ่อน
...
" เจ้าม้าเหล็กเอ๋ย ยังมีทางทอดไกลอีกหลายลี้
ให้เจ้านี้ เหยียบย่าง ไปวัดใจ
กริ่งเกรงสิ่งใด ให้เสื่อมเกียรติเล่า"

(พลอยพยัพ)