เสพย์สม บ่มิสม
เสพย์สม บ่มิสม
เพียงอารมณ์ สุขสำราญ
เปื้อนหน้าดังรอยจาร
แล้วเลยผ่าน มิจดจำ
เจ้าของก็มิใช่
ตีตรวนไว้ โดยไร้คำ
เสพย์สมแลดื่มดำ
เพียงอาโศก ด้วยอาสัญ
สุขสม ช่างสมสุข
ต่างผลัดรุก รับทันควัน
สอดส่าย พันลวัน
ห่ามหุนหัน แล้วผ่อนคลาย
สุขฤาคงมิสุข
ฤาจะทุกข์ มิวอดวาย
ข้ามราตรี สมดังหมาย
มอบเพียงกาย ขาดจากกัน
...
(พลอยพยัพ)
